De zaken gaan op het moment een beetje langzaam bij Ingela Och Vi. Na de hectiek rond de Japanse Vogue en Kontor 2019 was het opeens heel stil. Er kwam wel een nieuwe opdracht binnen vanuit Duitsland, van een tijdschrift over 'business'. Het leek alsof ze heel duidelijk waren over wat ze wilden maar na wat besprekingen heen en weer over de e-mail, was alles eigenlijk ineens heel onduidelijk geworden. En het komt er op neer dat ze dus eigenlijk totaal niet weten wat ze willen. Het is een lang verhaal, maar kort gezegd willen ze de ene keer iets anders dan de andere keer en wordt daar het concept alleen maar vager door. Als er al een concept was...
Nu zijn Peter en Elisabeth bezig met onderhandelen over hoeveel werk er nu meer gedaan moet worden dan wat eerst de bedoeling was, en hoe dat de prijs gaat beinvloeden. We hebben gemerkt dat dat toch een ontzettend lastige kant is aan dit vak: het onderhandelen met klanten. Want iedereen moet uiteindelijk tevreden zijn. Maar als het gewoon niet gaat werken moet je ook in staat zijn te kunnen zeggen: nee, sorry, we doen het niet.
Je bent namelijk niet alleen ontwerper, maar je bent ook ondernemer en die business kant leren ze je niet op de academie. Dat is ontzettend stom, en dom, want straks heb je misschien je eigen bedrijf, je eigen studio, maar weet je totaal niet wat je nou met een boekhouding aan moet. Misschien iets waar de academie is over na zou kunnen denken...
Omdat er dus voor ons weinig te doen was zijn we vrijdagmiddag met z'n tweeen naar de eindexamenexpositie van Konstfack gegaan, de Zweedse kunstacademie.
We waren zooo jaloers op dat gebouw! Zo mooi licht en strak en groot! En vooral voor een kunstacademie heel schoon. We voelden ons er helemaal thuis
. De werken waren ook wel interessant, maar best oppervlakkig en cliche wat betreft concept. Niet echt fris en vernieuwend dus, dat was wel jammer. En er was ook niet zo heel veel van Illustratie. Maar ondanks dat hebben we ons prima vermaakt!
Volgende project: De Zweedse Ikea en de Zweedse Magna Plaza.
Dit was echt een ramp. De Ikea. Net een labyrinth. Het was op een gegeven moment zo onoverzichtelijk dat we er gek van werden en er uit zijn gerend.
Maar misschien dat we toch nog een keer teruggaan want we waren oorspronkelijk van plan om er met De Ikea Bus naartoe te gaan. Want er is een gratis bus waar met gigantische letters 'IKEA' op staat. ZO groot dat niemand kan zien wie er in zit, dus je imago wordt niet aangetast. Dat is wel goed. Maar natuurlijk reed de Ikea bus niet in het weekend, dus moesten we heel saai en normaal met de metro...
En dit is dus de Zweedse Magna Plaza. Als twee druppels water, toch? Natuurlijk was deze groter, want alles is hier groter. Maar wat betreft sfeer en kleuren en inrichting was het net Magna Plaza.
De komende (en laatste) 3 weken gaan we werken aan een illustratie voor Helene. De vrouw waar in april bij hebben mogen logeren. We hebben niks hoeven betalen aan huur en ze is zo lief dat we hadden bedacht dat we iets gaan maken voor haar. Dus binnenkort weer werk van ons tweeen!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten